Το επίπεδο ρεκόρ της αποχής στον 2ο γύρο - αλλά και στον πρώτο γύρο - των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία αντιμετωπίζεται σαν να ήταν ένα "φυσιολογικό" φαινόμενο και όχι ως μία ακόμη ένδειξη της διευρυνόμενης απόστασης μεταξύ πολιτικής και πολιτικού σώματος.
Το ποσοστό συμμετοχής στις βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία μετά το 1988 δείχνουν τη δυσανεξία και την αποστασιοποίηση κυρίως των λαϊκών στρωμάτων.
| 1945 | 79,83 |
| 1946 | 81,85 |
| 1951 | 80,19 |
| 1956 | 82,69 |
| 1958 | 77,18 |
| 1962 | 68,69 |
| 1967 | 81,12 |
| 1968 | 79,85 |
| 1973 | 81,31 |
| 1978 | 71,63 |
| 1981 | 70,87 |
| 1986 | 78,48 |
| 1988 | 66,18 |
| 1993 | 68,93 |
| 1997 | 67,96 |
| 2002 | 60,32 |
| 2007 | 59,98 |
| 2012 | 55,4 |
Αλλά η περίπτωση της Γαλλίας δεν είναι το μοναδικό. Σε όλες τις χώρες οι πολίτες θεωρούν σε αυξανόμενο ποσοστό ότι η πολιτική δεν τους αφορά, δηλαδή δεν είναι σε θέση να εκπροσωπήσει υποτυπωδώς αποτελεσματικά τα συμφέροντά τους. Μια διακυβέρνηση απόμακρη και ολιγαρχικού χαρακτήρα έχει εγκαθιδρυθεί.
Η ανάγκη ανατροπής αυτής της διακυβέρνησης είναι προφανής. Και οι κίνδυνοι ορατοί.
Εδώ μια προσπάθεια προσέγγισης του ζητήματος.
https://www.dropbox.com/s/av3c9yb2i7kvsyh/%CE%9A%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%97%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%9A%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%A3.pdf?dl=0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου